معما

معما

حالا که  آسان شد    بدست  تو  معما  چکنم؟

راز دلم پیش  تو  شد     فاش وهویدا  چکنم؟

گفتی  که   بودی   عاشق  و     شیدای    من

کردی مرا در عشق خود شیدای شیدا چکنم؟

زیبای   من   دیدم   تو    را     گفتم    نهان

با این  غزال   دلربا   و   قد   رعنا   چکنم؟

مجنون    شدم   آواره   در    کوه    و  کمر

گر  روزها  من  بیخبر  باشم  ز لیلا  چکنم؟

با  عشوه  و  افسونگری   گشتم  اسیر دام تو

در  دام  تو  من  مانده ام   تنهای  تنها  چکنم؟

در گردنم  زنجیری از عشق و فسون افکنده ای

دین  و  دلم  را  گر  بری  یکجای  یکجا  چکنم؟

دیوانه ام     کردی      و     دوری     از    برم

گر  در   برم   آیی  ،   شوی   پیدای  پیدا چکنم؟

با   نغمه   چنگ   و   دف   و   تار   و   رباب

آوازه     رسواییم     پیچد     به     دنیا   چکنم؟

صبح چهارشنبه 20/08/94

نجوا

نجوا

غرق   نگاهت   گشته ام  ای جان  جانِ  جانِ  من

افتاده ام   در  دام   تو  ای عشق  بی سامان   من

آشفته  گیسو  کردی   و  کردم   حذر از چشم  تو

دل    را    ز   عشقت     کرده ام      زندان    تن

برق   نگاه    آتشینت     سوخته     ایمان    من

گشتم  به عشقت  مبتلا ای درد و  ای  درمان  من

رحمی    کن    ای   جان    من   و   جانان    من

بشکن   تو    این    قفل     دل    و   زندان  من

جان     و       دلم      با     بیوفایی    می کُشی

هر دم که  نجوا  میکنی   سلمان من   سلمان من

21/08/94

منظومه سلمان

عشق نهان

      عشق نهان

 عشق       مرا           تو       نهان

بسرشتی    در    دل        و      جان

نه   مرا      به      اشاره ای     گفتی

نه     به     ماه   و  ستاره ای     گفتی

من      ز     عشق      تو  بیخبر   بودم

چو      مسافر      که      در  سفر  بودم

ژاله      در      جام    دل    فرو    ریزی

عطر     گیسو          به   آن    درآمیزی

می روی      به    کجا         زیبای   من 

روشن    ز     تو     این      دنیای   من

مانده ام     حیران      چو        مستان

در   پی ات    در    باغ     و      بستان

می روی   به    کجا         زیبای   من 

روشن   ز     تو     این      دنیای   من

از   تو         دارم           یک    نشان

مشگ بیز            عطر        گیسوان

منظومه سلمان

******** 

دلتنگ

دلتنگ

کاش  بین  من  و   دل   دعوا    نمی شد

 یا که اسرار درونم پیش تو افشا  نمی شد

کاش   همچون   رهگذر    از   کوی   تو

 میگذشتم   یا   نمی دیدم   قد دلجوی  تو

کاش  از جام  شراب  تلخ و  از پیمانه ات

   دور میگشتم ازآن سودای دام و دانه ات

کاش   از   چشم   تو      میکردم    حذر

تا     نسوزم    زین    شرار    پر   شرر

کاش   دل   مثل   دلت   از   سنگ   بود

تا   ندانی     که      دلم      دلتنگ    بود

منظومه سلمان

محراب

محراب

ابروی کمانی تو محراب نمازم شده است

چشمان   تو چون  قبله  رازم  شده است

من  در  خم  محراب  تو در  حال   نمازم

با   نرگس  شهلای  تو  در راز  و  نیازم

من    مست    تو  و   چشم   و   نگاهت

تاچند کشی سرمه  به   چشمان   سیاهت

بیخبر  بیچاره دل   گشته اسیر  کوی تو

دست وپایش در غل و زنجیره گیسوی تو

از   جفایت  بیوفا  این    حال   و   روزم

خرقه و سجاده و محراب را باید بسوزم.

منظومه سلمان  23/10/94

دل شده

دل شده

دل که  محرابش شده خمخانه ابروی تو

بیقرارم   بیقرارم   بیقرار   روی   تو

من که می دانم   دلت   درد   آشناست

پس مکش ابرو  مگو  کارم  خطاست

در دل  من از سکوت تو هیاهویی بپاست

خاطرم      آشوبها     زین     ماجراست

وعده دادی همه جا همدم و همراه منی

این چه رازیست که با دل شده سودا نکنی

بر  ضریح    قلب   تو    گشتم    دخیل

" دست  ما  کوتاه  و خرما  بر نخیل " 

    منظومه سلمان 17/10/94

تزویر

 تزویر

برو هرگز نیا پیشم دگر از چشمم افتادی

نمی دانم ازین نادیدن ما تا چه حد شادی

ترا انگاشتم ساده بدور از ریب و پیرایه

ولی انگار میبینم که در تزویر  استادی

*

نشانم  را  نگیر  چون  از  تو دلگیرم

من از  دیدار  مکاری  چو   تو   سیرم

تو امروز ار سراغی از من شیدا نمیگیری

بدان هرگز بعمر خود سراغ از تو نمیگیرم

               سلمان   فروردین 94   

چون بیایی

چون بیایی

رفته ای    از    پیشم  و   من   بیقرارم

کی   به   پایان   میرسد   این    انتظارم

در   فراقت    همچو    پائیز   و  غمینم

چون    بیایی    شادم  و  با   تو   بهارم

بیوفایی   میکنی  با  من  چرا  ای بیوفا

ای   که   میگفتی    ترا  من  غمگسارم

شورشی     کردی    بپا    در  خانهء دل

گشته ای   در  زندگی   شور   و  شرارم

دایم        آ‍زارم     کنند    رندان     کویت

من که غیر از  تو   به   کس  کاری  ندارم

گفتی عیبم  را  که  جان  قربان  یارم  میکنم

بیوفا   جز   تو    که    من    یاری    ندارم

سلمان     بهار95

هف کچلان

یکی از باورهای محلی در روستاها این بود که اگر باران چند روز مداوم ببارد و بند نیاید طناب نازکی را بر می داشتند و نام هفت تا کچل رو میشمردند و هفت گره روی طناب زده و آن را به ستون خانه می بستند و با ترکه نازکی شروع می کردند به زدن آنها تا کچل ها از خدا بخواهند که باران بند بیاید و آنقدر میزدند تا یک نفر از جمع ضمانت کند که دیگر بس است باران بند خواهد آمد و شعر زیر  یادآور یکی از خاطراتی است که ما به محض شنیدن از عموی بزرگ اقدام به انجام آن کردیم و سبب خنده جمع شد.یادش بخیر

هف کچلان

هفت کچلان

یاده  مره  قدیمه  بارون  روزونه  غم  گیتیم

یادم میآید که قدیما روزهای بارانی غمگین میشدیم

هفته  کچل  شماردیم  و سیتیونه   دور فیپیتیم

هفت تا کچل را می شمردیم  و دور ستون خانه می بستیم

نازک  لافنده  تشک زیم و یکی یکی   شماردیم

طناب نازک را گره زده ویکی یکی  آنها را می شمردیم

هف   کچلانه   نامه     بلند   بلند     هاوردیم

اسم  هفت  تا  کچل   را  با  صدای   بلند   می اوردیم

کل  حسن   و   کل   رجب   و    کل اضغر

کل  حسن    و      کل   رجب     و      کل اضغر

    کل رضا و مامتقی و کل اسمال و مام جعفر

  کل رضا و محمد تقی و کل اسماعیل و محمد جعفر

شویشه    مرا    حالا    نزن     کی   بزن

با ترکه نازکی شروع میکردیم به کتک زدن ستون

خنده گوتن     می عمویو     و  عمَه زن

عمو   و   زن  عمو  از  کار  ما  می خندیدند

نابدون جی   رقص کنان بارون  زا شراره

باران  رقص کنان  از  ناودان   شراره  میزند

خونه   سره   حلفه    تند  تند   زا    نقاره

حلب و  شیروانی   خانه  را  تند تند  نقاره  می زد

یادش   بخیر    قدیمه      خوبه    روزان

روزهای   خوب   گذشته    یادش    بخیر

دِ    یاد    نیار   دِ    می    دله    نوسوزان

دیگر  با   یادآوری  آنها  دلم   را   نسوزان

سلمان    26/7/95

دل شکسته

دل  شکسته

آمدی     تا     آنکه     ویرانم    کنی

در     حصار     عشق   زندانم   کنی

کوزه   بشکستی   که    مجنونم   کنی

عشوه ها   کردی   که     افسونم  کنی

عهد     کردی   گر   مرا     پیدا   کنی

دست   و   پایم   بسته    و   شیدا  کنی

من   که   با   یک   غمزه   بودم   رام تو

دانه      دیدم       اوفتادم        دام     تو

این من و این هم دل بشکسته  و شیدای من

تیر عشقت را بزن خوش می زنی زیبای من

آذر   94

منظومه سلمان