نشاس روزان

  ( یک شعر گیلکی به گویش شرق گیلان و حکایت یک برنجکاری در سال 1389) 

نشاس روزان

 نشاس روزان    برسی   نزدیکابو

وقت   شوندره   فرصت  باریکابو

پارو  بزام  بیجارمین  تا   غروب

چه زود بوشو روز هوا تاریکابو

*

تراکتوری بوما  بزه   روتاری

شون وقتام بگوت دِ کار نداری

بوتم    چره ای       آقااااااااا

تومانابونه  مگر   بیجارکاری

*

دنباله   سر   حالا  داریم  لت زنی

مرزگیری    و   دامرده  و سم زنی

کتله    سر   تشت   میان  توم کنی

تومان    پخشاگوتن    و   مرز زنی

*

تِومه   بدیم    اونه   سبز    بلانه

سردسّهِ ور بوشوم تا هگیرم زنانه

بگوت که مو قول بدام ای روزانه

صبر بوکون تی تیوم حالا  جوانه

*

با این همه می  دیل  دبو   هالانه

خدایا        چییسه        مردمانه

آفتابه بون  باغ  و   بیجار  مینی

شکم    چقدر     آدمانه     دوانه

*

گرمش    باد   بومه   تیمان    سرسر   بسوت

آب     گرمابو      تیمان       ریشه       بپوت

هر    کی     بومه     بدی    او    حاله   روزه

پیچ     بده    خو   کله     و   نَس نَس   بگوت

*

 گرمش   بادجی    بسوت    اوسال   امی  توم

گیج    بوم   خدایا   کی  بگوم    کی      نوگوم

همسادیان       بوتن      آقا      غم      نوخور

زیادی   توم   داره فراوان شیمی آسید   معصوم

*

زنگ    بزام      امی       عمو        معصومه

بوتم   امی   کسریه   تُیمان    از  الان معلومه

بوگوت  بعد از  امی   نشا    ابراهیمم  بنیشاس!   

 خو حق  داره  خَونه   چراغ مسجدری  حرومه

*

زنگه  بزام موبایل جی  تراکتوری  سجاده  قربانپوره

 بعد   200 تا  میس کال   دِ    بدی   که     مجبوره

گوشی  وگیت  مو حرف  نزه  اون  در  بمو  ای براااا

می سر  شلوغه  امسال،  شیمی   رایام  که  دوره !

*

  تراکتوری بوتم  بیه    لت    بزنه     روتاری

علیکه  نیته  بوگوت  تو  داماد  مشته  ستاری

بیجار خرابه  تی شی ، گل کشی  هم  که  داره

کنیم  عامو  ای کاره پاییزه روزانه سره  بیکاری

*

 تومان لگه جوراکنی هی تو زنی بوج بونه

شب که بونه تی دست و پا و تی کمر درد کونه

چی فایده با این همه گرانی سم و کود و کارگر

کشتی  کشتی  هندی  برنج  لاکِ لبی  پورکونه

*

چی     دردسر     بدم     تره     که    پارسال

با    چه    عذاب    و    چقدر    قیل   و  قال

تا   که    ببینیم     برنجه    و  بیاریم به جور

بیجارمین    صد   بار      بوبوم   حال  بحال

*

برنجه   درزان   که   جمابو   همیه  یه گوشه

کوه      بگوتیم      بنیم     اونه     سرپوشه

تاریکابو       مهتاب        بمو      بیجارسر

خسته  چی جور که   خون  ،  خونه فودوشه

*

یادش بخیر می پیر مرحوم که خوری تنهایی

بارگوته    اسبه       هرطرف    چهارتایی

تا   اسب   بوشون  کوندیج بون    واگرده

دوروغ   نوگوم   سو  راه    گوته  کوپایی

*

ابراهیم طاهریه خبر بدام که فرده صوب سر

خو تیلیری  همرا  برنجه  بوبوره  جاده  سر

بوگوت   کرایه   هر  صدته  بونه  چهار درز

بوتم      بیه       اونم       فدای     تی سر

*

خدابداشتتپه بگوت برنجه چهارقدم اوورتر

 سید  زکریا عمو  یا  میراقاعمو  بیجارسر

شمره       دردسر      ندم      آقاجاااااان

کمباین بزان جو بنان نوبت کارخانه سر

*

شکر      خدای       صد     هزار   مرتبه

بیجاره کار   با   اون  همه دبدبه و کبکبه

تومانابو          امی       کمر      راستابو

باور   بوکون       جوانابوم     یک   شبه

*

عهد    بوگوتم      سال     دیگر   بیجاره

مناصفه     هدام    یه           نصفه کاره

کمتر   ،    بیشتر     خدا     بده     برکت

تا    که   مصیبت   ننویسم شمره دوباره

*

خسته   ببین   بدرد   بیاردم   شیمی  سر  و کلا

اول  خاسم  فقط   بوگوم   یه  قسمت  از   مرحلا

اما     مره    ببخشید     بوقول    او       قدیمان

 گب        گبه        کشه      پیچه       ماهی کلا

http://blousky.blogsky.com                                                                                                                             

   

****************

امید دل امیدواران

نومید مشو جانا کاومید پدید آمد
اومید همه جانها از غیب رسید آمد
نومید مشو،گرچه مریم بشدست از دست 
کان نور که عیسی را بر چرخ کشید آمد
نومید مشو ای جان در ظلمت این زندان
کان شاه که عیسی را از حبس خرید ،آمد
یعقوب برون آمد از پرده مستوری
یوسف که زلیخا را پرده بدرید ،آمد
ای شب به سحر برده در (یا رب و یا رب) تو
آن (یا رب و یا رب)را رحمت بشنید آمد
ای درد کهن گشته،بخ بخ که شفا آمد
وی قفل فرو بسته، بگشا که کلید آمد
ای روزه گرفته تو از مایده بالا
روزه بگشا خوش خوش،کان غره عید آمد
خامش کن و خامش کن زیرا که ز امر  کن 
آن سکته حیرانی بر گفت مزید آمد
(دیوان شمس)

زمان و انتظار

زمان برای آنها که انتظار می‌کشند،

بیش از حد کند است،

برای آنها که می‌ترسند بیش از حد تند است،

برای آنها که اندوهگین اند بیش از حد طولانی است،

برای آنها که شادمان‌اند بیش از حد کوتاه است،

اما برای آنها که عشق می‌ورزند جاودانه است...

( هنری وان دایک)