قرآن خوانه
قرآن خوانه
مری پیشمبه روزه
ایوانه گوشه نیشته بوم اوی ستّار
گریه و زاری گوتم
تی دوری جی فنار فنار
یته پروانه بوما پرپر بزا تا که بنیشت می دسه سر
دوماردی واز بوگوت و خوری بوشو ایسر اوسر
یته گوت پروانیه یکی گوت قرآن خوانه
اونه او دوته پران مثله نقاشی مانه
امی اطفالان همه اوی هیسابون می دور و بر
نوه یان و عروسان و دامادان ، پسر و دختر
یدفا همه تعجب بوگوتیم
به یاده تی او خرّم گب دکتیم
که گوتی پیشمبه روزه هفته یان
سرزنن خو خانیه روح تمام رفته یان
اوشانه دست که ز دونیا کوتایه
با هدیم محله سر نان و پنیر و خرمایه
تقریبا" یک ماه از فوت پدر همسرم شادروان ستار حیدرپور گذشته
بود که در پنجشبه روزی مادر همسرم برای خودش عزاداری و
گریه و زاری میکرد که پروانه زیبایی آمد روی دستش نشست
وقتی شنیدم کوشیدم از زبان مادرهمسرم آن را با شعر بیان کنم.
(قرآن خوانه پروانه بسیار زیبایی است که روی گلها می نشیند و
رنگ پرهایش بسیار زیبا و دلرباست)
3/7/95 بندر انزلی
52بهار
52 بهار
پنج ، ده بار و دو سال است چنین
دیده ام بعد خزان باز بهار آمده است
بعد مرگ گل و ریحان به چمن
پسِِ دی در همه جا لاله به بار آمده است
چه تو باشی و نباشی همه جا باز گلستان بشود
باغ سرشار ز عطر گل و ریحان بشود
پس بیا راه به بیراهه مرو عاقل شو
به یکی جرعه ز میخانه حق کامل شو
چو شراب کهنه پند سعدی بنیوش
"لطف کن لطف که بیگانه شود حلقه به گوش "
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفغار
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفغار
(نیست جوانی همچون علی ع و نیست شمشیری چون ذوالفغار)
وصی دین پیغمبرص علی ع بود
به کوره راهها رهبر علی ع بود
مکن مقیاس وی را با ملائک
بعرش حقتعالی افضل و برتر علی ع بود
به جمله جنگها حتی اُحد با آن صعوبت
به امر حق حفاظ جان پیغمبرص علی ع بود
ملائک چون سرودی لافتی الا علی ع را
به این گردونه رزم و غزا شهپر علی ع بود
بصحرای غدیر و یوم قدر سال هجرت
ولی مومنان از سوی پیغمبرص علی ع بود
پیمبرص وحی حق ابلاغ و حجت کرد اتمام
به اوج صبر و کوه دردها مظهر علی ع بود
علی ع بود و علی ع بود و علی ع بود
به عدل و شفقت و نیکی همه مصدرعلی ع بود
انزلی 63/6/16
معما
معما
حالا که آسان شد بدست تو معما چکنم؟
راز دلم پیش تو شد فاش وهویدا چکنم؟
گفتی که بودی عاشق و شیدای من
کردی مرا در عشق خود شیدای شیدا چکنم؟
زیبای من دیدم تو را گفتم نهان
با این غزال دلربا و قد رعنا چکنم؟
مجنون شدم آواره در کوه و کمر
گر روزها من بیخبر باشم ز لیلا چکنم؟
با عشوه و افسونگری گشتم اسیر دام تو
در دام تو من مانده ام تنهای تنها چکنم؟
در گردنم زنجیری از عشق و فسون افکنده ای
دین و دلم را گر بری یکجای یکجا چکنم؟
دیوانه ام کردی و دوری از برم
گر در برم آیی ، شوی پیدای پیدا چکنم؟
با نغمه چنگ و دف و تار و رباب
آوازه رسواییم پیچد به دنیا چکنم؟
صبح چهارشنبه 20/08/94
نجوا
نجوا
غرق نگاهت گشته ام ای جان جانِ جانِ من
افتاده ام در دام تو ای عشق بی سامان من
آشفته گیسو کردی و کردم حذر از چشم تو
دل را ز عشقت کرده ام زندان تن
برق نگاه آتشینت سوخته ایمان من
گشتم به عشقت مبتلا ای درد و ای درمان من
رحمی کن ای جان من و جانان من
بشکن تو این قفل دل و زندان من
جان و دلم با بیوفایی می کُشی
هر دم که نجوا میکنی سلمان من سلمان من
21/08/94
عشق نهان
عشق نهان
عشق مرا تو نهان
بسرشتی در دل و جان
نه مرا به اشاره ای گفتی
نه به ماه و ستاره ای گفتی
من ز عشق تو بیخبر بودم
چو مسافر که در سفر بودم
ژاله در جام دل فرو ریزی
عطر گیسو به آن درآمیزی
می روی به کجا زیبای من
روشن ز تو این دنیای من
مانده ام حیران چو مستان
در پی ات در باغ و بستان
می روی به کجا زیبای من
روشن ز تو این دنیای من
از تو دارم یک نشان
مشگ بیز عطر گیسوان
منظومه سلمان
********
دلتنگ
دلتنگ
کاش بین من و دل دعوا نمی شد
یا که اسرار درونم پیش تو افشا نمی شد
کاش همچون رهگذر از کوی تو
میگذشتم یا نمی دیدم قد دلجوی تو
کاش از جام شراب تلخ و از پیمانه ات
دور میگشتم ازآن سودای دام و دانه ات
کاش از چشم تو میکردم حذر
تا نسوزم زین شرار پر شرر
کاش دل مثل دلت از سنگ بود
تا ندانی که دلم دلتنگ بود
منظومه سلمان
محراب
محراب
ابروی کمانی تو محراب نمازم شده است
چشمان تو چون قبله رازم شده است
من در خم محراب تو در حال نمازم
با نرگس شهلای تو در راز و نیازم
من مست تو و چشم و نگاهت
تاچند کشی سرمه به چشمان سیاهت
بیخبر بیچاره دل گشته اسیر کوی تو
دست وپایش در غل و زنجیره گیسوی تو
از جفایت بیوفا این حال و روزم
خرقه و سجاده و محراب را باید بسوزم.
منظومه سلمان 23/10/94
دل شده
دل شده
دل که محرابش شده خمخانه ابروی تو
بیقرارم بیقرارم بیقرار روی تو
من که می دانم دلت درد آشناست
پس مکش ابرو مگو کارم خطاست
در دل من از سکوت تو هیاهویی بپاست
خاطرم آشوبها زین ماجراست
وعده دادی همه جا همدم و همراه منی
این چه رازیست که با دل شده سودا نکنی
بر ضریح قلب تو گشتم دخیل
" دست ما کوتاه و خرما بر نخیل "
منظومه سلمان 17/10/94
تزویر
تزویر
برو هرگز نیا پیشم دگر از چشمم افتادی
نمی دانم ازین نادیدن ما تا چه حد شادی
ترا انگاشتم ساده بدور از ریب و پیرایه
ولی انگار میبینم که در تزویر استادی
*
نشانم را نگیر چون از تو دلگیرم
من از دیدار مکاری چو تو سیرم
تو امروز ار سراغی از من شیدا نمیگیری
بدان هرگز بعمر خود سراغ از تو نمیگیرم
سلمان فروردین 94