آی گفتی

برف اغنیا، برف فقرا

توی این برف چه خوب است شکار، آی گفتی!

گردش اندر ده ما، اونور غار، آی گفتی!

ران آهویی و سیخی و کباب و دم و دود

اسکی و ویسکی و آجیل آچار، آی گفتی!

ویسکی و کتلت و کنیاک فراوان خوردن

یله دادن به سر و سینه یار، آی گفتی

به به ای برف، چه خوبی، چه ملوسی، ماهی

زینت محفل مایی تو، ببار، آی گفتی!

برف فقرا

توی این برف چه خوب است الو، آی گفتی!

یک بغل، نصف بغل، هیزم مو، آی گفتی

زیر یک سقف، ولو بی در و پیکر، جایی

تا در این برف نباشیم ولو، آی گفتی!

مشت مالی سر حمامی و بعدش کرسی

یک شب اندر همه عمر ولو، آی گفتی!

صد نفر برهنه و گرسنه، غارت گشته

سه نفر گرم به یغما و چپو، آی گفتی!

زحمت کار زما، راحتی از آن حشرات

کشت از ما و از آن عده درو، آی گفتی

مادری زاده مرا مثل تو، ای خفته به ناز

میرسد نوبت ما، غره مشو، آی گفتی!

وه چه غولی، چه مهیبی، چه بلایی ای برف

قاتل رنجبرانی تو، برو، آی گفتی!

•  شعر گیلکی  افراشته

بیچاره مادر

      بیچاره مادر

پسر رو قدر مادر دان که دایم

کشد رنج پسر بیچاره مادر

برو بیش از پدر خواهش که خواهد

تو را بیش از پدر بیچاره مادر

زجان محبوب تر دارش که دارد

زجان محبوب تر بیچاره مادر

از این پهلو به آن پهلو نغلتد

شب از بیم خطر بیچاره مادر

نگهداری کند نه ماه و نه روز

تو را چون جان به بر بیچاره مادر

به وقت زادن تو مرگ خود را

بگیرد در نظر بیچاره مادر

بشوید کهنه و آراید او را

چو کمتر کارگر بیچاره مادر

تموز و دی تو را ساعت به ساعت

نماید خشک و تر بیچاره مادر

اگر یک عطسه آید از دماغت

پرد هوشش زسر بیچاره مادر

اگر یک سرفه بی جا نمایی

خورد خون جگر بیچاره مادر

برای این که شب راحت  بخوابی

نخوابد تا سحر بیچاره مادر

دو سال از گریه روز و شب تو

نداند خواب و خور بیچاره مادر

چو دندان آوری رنجور گردی

کشد رنج دگر بیچاره مادر

سپس چون پا گرفتی ، تا نیافتی

خورد غم بیشتر بیچاره مادر

تو تا یک مختصر جانی بگیری

کند جان مختصر بیچاره مادر

به مکتب چون روی تا  باز گردی

بود چشمش به در بیچاره مادر

وگر یک ربع ساعت دیر آیی

شود از خود به در  بیچاره مادر

نبیند  هیچکس  زحمت به دنیا

زمادربیشتر بیچاره مادر

تمام حا صلش از زحمت این است

که دارد یک پسر بیچاره مادر

                                                                          ایرج میرزا

سنگ صبور

             سنگ صبور

بگوت     پیری     که    ای     دردانه    فرزند

زمین    و  آسمان    دَونی   که  چر باید  بلرزند

در   آن   روزی   که   بر دامان  پاک  بیگناهی

دد  و دیوان   واسینند   لکه   ننگ    و   سیاهی

کوه   جی   سنگین  تره     این       بی   مروت

چقد  راحت   زنیم   همدیگره   بهتان   و  تهمت

منم  اوی  نیشته بوم ،اوشانه ور  شیک  و مرتب

یهو می  دل  بجوشس، می لبانه  سر  بومه   گب

بازاگوتم      قدیمه       دفتره     سنگین     کویه

بزام    سنگانه  سر    تا   بشکنم    خالی   سبویه

بَدیم    اویه  که   مجلس   بی ریا    هیسه  و ساده

بوما    گب     می     لبَ     سر      بی     اراده

یه    گوشه       تُوادام        کِبر     و     غروره

می    حرفانه    بزام  ساده  همان  سنگه صبوره:

او سالانه جوانی  جی  هنوز می    دل       کبابه

چی      دونستم        بدی        خوبی       جوابه

می   کوچی     دل     هنوز    در     سوجو بیجه

 از      اون     بهتان     بی  سود    و     نتیجه

 پاپوش      چاوتن    ،    یه     دنیا     بی حیایی

می    چشمانان   خوری    خور    شو      سیایی

مو   در    اوج    جوانی    و     نشاط    شادمانه

ببوم    مقهور        دیو       ناجوانمرد     زمانه

 بلایی        که         بَدیم         خیلی       شدیده

از      اون        ملعونه      کاسِ         ورپریده

همه      دونسن       اون          چندی       لئیمه

یه      انگشت    سیایی      واسی     می     دیمه

چی     تونوسم     بوگوم    مو      او     سولاچه

سگه      موسون     بوما      بگیت    می    پاچه

 سوته      شومه    گونن   هرگز     نوشو   پیش

کاسه  چشمو   ،   کوسا     دیمو  و  حنا    ریش

آمو    که    از    قدیم      بو        امی    عادت

صفا    و    خوبی       و      مهر     و   محبت

زیادی       که      بنی     حرمت          پیچایه  

تی   دست   و    دیم        اونه    چنگاله   جایه

حلا      اون     یکطرف      او      یته     ملعون

بوبو    از    موذی  گیری         لاله      میمون

او  ملعونی  که  یک  چند   سال      سن    داشت

ولی   در   جای  خود    هم    عقل     جن    داشت

اوروز      گیجابویو           منگو             واقابو

نوخورده          لال دونه         خوری        لالابو

شاید      بدبخت    یه    جا  جی      داشت    سفارش

بوخوردم تیر   از   اونجا    که    نداشتم     انتظارش

مگر      مو    دوسته     از      دشمن         شناختم

تمامه           می      جوانی         مو           بباختم

تو     یه    دوست،  یک      قدم    هم     پیش   ننایی

مو      بومو   ،      می      شبو      روزه       تنایی

 هیمه      دونم     کی       دوگوت      او       کلاچال   

 خدا    خوب    بشکنه      اونه       پر      و     بال

اونی     که      فکر      گوتم     اون    می    براره

نوگو       که      ناجه       می        مرگه       داره

الان      بیخانمان         هر          جایه         گرده

خوری     خوسر     بزه     او      آه       و     درده

سیاوابو     اونه      دیمو        و        اونه        دل

چی      بوگوم      خوردره      خو     پالانه       جل

بزان       تهمت        مره           با          بیگناهی

خو    وجدانو   می   ور   دارن   هنوزم   روسیاهی

پس   از     اون       فتنه یو    ،      طی      مراحل

اوشانه    زندگانی    هم    بوبو      زهرِ      هلاهل

می    دست   که    از    بدی      کردن        کوتایه

  تقاصه            واگذارم            می          خدایه

****

خو   چشمانانه     گرداگوت    امی     پیرِ   هنرمند

بکشی    آه   غلیظی   و   بزا   از   درد    شکرخند

بگوت   الان    تی  کهنه   دفتره   با     بونی    پاره

چره ؟       چون       تی       وکیل       پروردگاره

طلایی     که    ببون    دست     و     دلش    پاک

چه    منت    داره    از   خو   پا     جیره   خاک

 http://blousky.blogsky.com/

                 *******

مال دنیا

برادر بر برادر سخت میگیرد زبهر مال دنیا

ز حرص خود برد اموال  آنان  را به   یغما

پریشان و دل افسرده  سپارد   عمر  و  ناگاه

"جرس فریاد می دارد که بربندید محملها"1

جفا کرده به قوم و خویش  جای دیده بوسی

پس از مرگش عزای خربود سگ راعروسی

همیشه  گفته اند  و  باز  این  گفتار  می آید

که خرسی چون بمیرد وارثش کفتار می آید 

******

چه خوش میشد که مردم مهربان بودند

زبهر یاری و دلداری هم همزبان بودند

چه شیرین داستانی  بود  کار  دو  برادر

که در  انبار  هم   کردند   گندمها  برابر

یکی   می گفت   وان  یک با عیال است

دگر میگفت  وین   یک  با  کمال  است

جهان   آندم   به   کام  مردمان   گشت

که  حق   از   کار   آنان  شادمان  گشت

http://www.blogsky.com/

1- حافظ

بیکاری

بیکاری   

رفته   بودم   پیش   شیخی  مایه دار

تا  که   بنماید  به  من  یک  راهکار

راه   کسب   روزی  و  رزق  حلال

در  همین    دور  و  بر و گوشه کنار

*

بر    در    کاخش   که   رفتم ناگهان

راه     بر   من    بست  قلدر پاسبان

گفت    بهر    چه     بدینجا  آمدی؟

زود   برگو    تا    نمایم  ره    نشان

*

گفتمش   ار    شیخ    ما    دارد     مجال

دارم  از   ایشان   فقط    من  یک  سوال

گفت   با من   گوی  تا   برگویم    جواب

چون   که   دیدارش   بود   امری   محال

*

 کار    من     تکرار     شد      تا     چند   روز

تا  که  دیدم   شیخ  ما    بنشسته  اندر  لیگسوز

چون   که  واقف شد زکارم ریشخندی کرد وگفت

یک   نگاهی   هم   به  فرزندان   بیکارم   بدوز

*

 دیدم   که   نهد   شیخ  اجل       جمله  سرکار

از   آدم     و     عالم        است        طلبکار 

گفتم   که   گذشتم   ز   تو   و   کار     ندارم

ای     شیخ       ز   ناله      دست       بردار

بیکاری   به  از  شفاعت    عقرب    جرار

سال 93

آب گل آلود

در تجارت خر به زیر بار میگردد گران

صد هزاران قوطی عطار میگردد گران

مملکت  را   کرده اند    بازار    شام

سنگ و سیمان خفته در انبار میگردد گران

مال و اموال ضعیفان همگی دود شده

ضرر کیسه ما بهر کسان سود شده

کس ندیده که شود آب چنین رود زلال

بی گمان آب ز سر چشمه گل آلود شده

شور دوزان

شور دوزان

"وقتی که هر ماه یا هفته یه اختلاس چند هزار میلیاردی افشا میشه

 و کسی هم تعجب نمیکنه  و قوه قضاییه هم با تمام قوا در حال

پیگیری و برخورد شدیده  وبرای مرم خیلی عادی شده "

بیه        دزدانه       رایه      بور   دکونیم

اوشانه        ترنه جانه      گور      دکونیم

هر    اونی    که      دکت    در  تور  دزدی

پاره    بونیم     شکمه     شور       دکونیم

ینیم   هر  کسه    در       جوشو     خروشه

یکی در  فکر نانه  اون  یکی  در فکر  پورشه

دهها   میلیون     تومان       یارو      حقوقه

ز  بی  پولی  یکی  خو   نورچشمانه  فروشه

محرم    همه    سال    علم       به      دوشیم

همه       رادکنیم         شمره          بکوشیم

خودوشه     یاور             مظلوم          دونیم

ولی    نذری     پلاری   امی   ایمانه   فروشیم

راست بگو

گفتم که اگر کنج دلت برای من جاست بگو

"ور هست بگو نیست بگو راست بگو "

گفتا  که  چه  پرسی  ز  دل   سوخته ام 

 در   قلب تو  هم  آتشی   برپاست بگو

سرده آتش

          بنام خدا

     سرده  آتش

 ماقول   تر    یاد   بوما   از  او    زمانه

که   دریا   بزیی   تی  او  دله   نامهربانه

بازاوتی  درده دیلانه  سره  از  او  قدیمان

مره  زنده  بوبو  باره دگر ، شیرینه  دوران

 *********

گونی  که  مو   او    وقت    عجله    بوتم

آبه     پاکی    تی    دسته    سر    فوگوتم

تازه  بوتی   که    تو   بی   می   خاطرخا

مره     یاده     چجور     بو     نوا     نوا

********

 چی دونستم     ترانی    راستی    راستی

 تی سنگه    دیله   مین  مر خیلی  خاستی

درسته   که   تی   همرا   گب      نزابوم

ولی  صد بار  تره    چشمک      بزابوم

مگر   یک   بار   تو   می دسته   بگیتی

یته     کوچه      قدم       ایرا     وگیتی

ترِه   غمزه     گوتی    جیرا   ،  جورایه

نیا   نوتی     امی    کفش    و    کولایه

کولای  کج   بنی  و  راس  بنیش    جان

دِ   الان  تو دونی  و   با   تی    وجدان

           ***********

مو   تی  او     بیوفا     جانی    بمیرم

تی  او   چشمان   زیبا    مین    دمیرم

تو بعد از سی و چن   سال    زندگانی

گونی  که    تر  خاسم  از    نوجوانی؟

بقول   یارو    الآن      بعده    نوغان

تره  بوگوم که مو، تی  کویا   قوربان!

********

اوروزان   که   ندابی    مر    جوابی

می  همرا  حرف  کوتا    زی   کتابی

تی  دسته    بیتمو     می   دسته  نیتی

تری    کادو   بهیم    مر  جی   هنیتی

چی   دونستم   که    دختر    ناز  داره

اونه  دل ،  صد  هزاران   راز    داره

*********

دونستی  که  می   دل   وحشیه وو زیباپرستم

 بجز   تو   هشت   نفر     دیگره      خواستم

 توکه   یک   بار   نومای    مر     پاچیکادی

یته   دام   هم    تو   می      راسر      توادی

بنازم    مو    تی     او      قلبه        صبوره

یاداوتی ،     تو   تی   او    ناز   و    غروره

می جانه  جانه  بی  رحمه    خوش   انصاف

چقد   دیر   زادریم    از     عاشقی       لاف

تره     قسم     به    قرآن    و     به     ایلاف

 که     جایی    دی      ندی    ای  ماجرا گاف

اگر  یک بار  ،  با    تی      شوخه     چشمان

مره     تو     بوته بی      یه    موچّه    مهمان

از   اون    تاریخ   به    بعد  مردم   گوتن  یاد

چه   آهویی   ،  که    صید   بوته    خو   صیاد

*********

چه  خوب   تر   یاده   می  او یادگاری

مره  چی     بومونس  جز   شرمساری

تفنگ، تی  دوشه   سر بیتی    نوشانه

می  دس  تی  دله سر، می  دل هالونه

بزای  تیره   یه راس  می  کوچه  دیله

رها   بوتی   مره     پر زخم    و زیله

*********

الان  دِ    امی   سن     پنجا     اورویه

عجب   زرداوتی   تی  او  سرخه رویه

بقول   سعدی شیرازی    شیرینه   گفتار

که  دایم  بو   خو   شهره   مین   گرفتار

خو    یاره    که    بدی   بعد  از  جوانی

یواش  اون   ری   بوگوت   با   مهربانی

تازه  بهاربَی قدیم  ، دِ  تی  ورق   زردابو

دیگه    ننی   کلِه سر ، امی  آتش  سردابو

         *********

      بنیشتیم      سنگه سر       رو       در     روی     هم

قدیمه     گب      بزیم       از     شادی       و     غم

جوانی            خاطراته              زنده           بوتیم 

یه    بار     گریه     ،    دو    بار    هم   خنده   بوتیم

عجب      درده          دله           سره          واگوتی

ای        تاره           آیی نا         خوب       پاکاگوتی

چه     خوب       بوتی      امی      سنگانه       واوتیم

امی        تنگه        دله          خوب         خونکاوتیم

چه  خوب  بوتی  که بعد  از  اون  همه   سالانه   ساله

بومای   تا   که    می     ور      بیری      تی      فاله

نه     امروز        جایه       حرفه         نه       گلایه

نه         اینی     که           بوگیم          کی   بیوفایه

چی    فایده     دی     بوگیم     تقصیر     کیشی      بو

پلاکاسه    پلا   ،     نیمدانه    بو   یا    پیش پیشی   بو

زمانه      رحم        نگوت            اَمر      دوراگوت

امی           تسکه      دله          غصه        پوراگوت

تره      عذاب       ندی       تره           به        قرآن

تی       سی یا       کیشمیشی        چشمانه       قربان

بهار    عمر    امی     چی     زود        بوشو     زود

امی      چشمانه       چی      دودی       بوشو      دود

                *************

خدایا        شکر        که    بعد       از     انتظاری

خدا    هم        مر              بدا             امیدواری

می     دسته     حق      بنا          دست        نگاری

که       با         اون          بگذرانم        روزگاری

             ********

19/8/94 بندرانزلی                    

خار و گل

              خار و گل

هستیم  و   چو    خار     در    یکدگریم

یک خار که کم  شد  همه  خاران  پکریم

گوییم  که  آن  یکی  چو  گل  بود  ز  ما

اینگونه به هرکس که زدنیا برود مینگریم

94/01/29