قرآن خوانه

قرآن خوانه

مری         پیشمبه            روزه

ایوانه گوشه نیشته بوم   اوی ستّار

 گریه      و        زاری          گوتم

  تی      دوری     جی      فنار  فنار

یته پروانه بوما پرپر بزا تا که بنیشت می دسه سر

دوماردی واز بوگوت و خوری بوشو ایسر اوسر

یته   گوت   پروانیه   یکی  گوت    قرآن خوانه

اونه   او   دوته    پران    مثله    نقاشی   مانه

امی اطفالان همه اوی هیسابون   می دور و بر

نوه یان   و  عروسان   و دامادان   ،  پسر و دختر

یدفا          همه           تعجب             بوگوتیم

به     یاده    تی      او        خرّم  گب      دکتیم

که         گوتی        پیشمبه روزه       هفته یان

سرزنن     خو خانیه        روح    تمام  رفته یان 

اوشانه      دست      که     ز     دونیا    کوتایه

با    هدیم   محله سر     نان و پنیر   و  خرمایه

تقریبا" یک ماه از فوت پدر همسرم شادروان ستار حیدرپور گذشته

 بود که در پنجشبه روزی  مادر همسرم برای خودش عزاداری و

 گریه و زاری میکرد که  پروانه زیبایی آمد روی دستش نشست 

وقتی شنیدم کوشیدم  از زبان مادرهمسرم آن را  با شعر بیان کنم.

(قرآن خوانه پروانه بسیار زیبایی است که روی گلها می نشیند و

 رنگ پرهایش بسیار زیبا و دلرباست)

3/7/95   بندر انزلی