شوخ چشمان
شوخ چشمان
کتاب عاشقی می دیله مینی بازه بازه
عجب اَ قصه پر طول و درازه
خجالت از چی داری ، که نایی تو
تو که شیرینِ خنده تی جهازه
(کتاب عاشقی در دل من بازه بازه
که قصه ای است بس طولانی
از چی خجالت میکشی که نمیای پیشم
تو که جهازی مثل خنده های شیرینت داری)
****************
ایته چن وقته که پیدا نیی تو
نانم حوری ، پریزادی کیی تو
وراگیری رقیبه روزه روشن
سیاچومان مره چر نیدینی تو؟
(مدتی است که پیدا نیستی
نمیدانم که حوری یا پری هستی که هستی
روز روشن همپای رقیب میگردی
چشمون سیاه چرا مرا نمی بینی؟)
****************
بیدیم خوری ننام چون با صفایی
می آشفته دیله تو سر پنایی
به هر سو دوانم اسبه خیاله
بازم اَیه تی ور از بی جیگایی
(دیدمت اما خودم را دلداری دادم چون باصفایی
سرپناه دل آشفته من هستی
اسب خیالم را به هر طرف که می دوانم
باز هم بسوی تو می آید چون جای دیگری ندارد)
*****************
نشینی اسبه سر می پوشته سر ماه مانستان
فرانیم کوهو دشته روزوشب باده مانستان
واگردم فیندرم تی روی ماهه
اَیم بیرون جه دنیایه خیال خوابه مانستان
( مثل ماه پشت سرم روی اسب می نشینی
مثل باد کوه و دشت را می پیماییم
برمیگردم تا پشت سرم روی ماهت را ببینم
ناگهان از دنیای خیال بیرون می آیم مثل خواب )
****************
بیه تا که دواریم از اَ سامان
تو می دست بگیر مرم تی دامان
بشیم از ادم و عالم دورابیم
بیه دی ناز نکن می شوخ چشمان
( بیا تا که از این شهر و ولایت برویم
تو دستم رابگیر و من هم دامنت را
برویم و از همه آشنایان دور شویم
بیا ناز نکن شوخ چشمان من )
ترجمه 14 فروردین 95 شعر 1393
ببخشم
ببخشم
دل تنگت گر از آن خاطره رنجید ببخش
خنده گر بر لب شیرین تو خشکید ببخش
دیدن نرگس غماز تو هوش از سر آدم ببرد
دیگ عشق تو اگر باز بجوشید ببخش
گنه دیده و دل بود که دستم
سیب نارس ز گلستان شما چید ببخش
من از آن عارض ماه تو خجالت دارم
چشم زیبا اگر آن لحظه ترا دید ببخش
عطر گیسوی ترا هدیه گرفتم ز نسیم
گل یاد تو اگر باز برویید ببخش
نکته ها داشته ام با تو ز ایام شباب
دل من گر ز همه چشم نپوشید ببخش
گفتم آن خاطره ها مایه خوشحالی تست
گل شادی به دلت گر که نرویید ببخش
باد هم چنگ به گیسوی سیاهت می زد
ژاله گر روی تو بوسید ببخش
تو گل رازقی باغ دل من بودی
دست غارتگر باد ار که تو را چید ببخش
بار دیگر که ترا دیدم و باز
آتش عشق جوانیم خروشید ببخش
بندر انزلی25/10/1394 ساعت منظومه سلمان 12.28
بیخبری
بیخبری
تو چه دانی که چه آرد به سرم بیخبری
قهر کردی تو زمن ، شایدهم اندر سفری
روی ماه تو پس ابر دل آزار شده
در سپهر دل من ماهی و قرص قمری
پلک بر هم نزنم شب همه شب
تا نشان تو بپرسم ز نسیم سحری
دوست دارم که بیایم به سراپرده تو
یا بدنبال تو گر گردش و کوه و کمری
گفته ای آه که پروا کن از این گستاخی
چه کنم عشق تو کردست چنین پرده دری
گر عروسان جهان را همه یکجا آرند
این تو هستی که برایم ز همه خوبتری
دلخوشم تا که خبردار ز حالت گردم
تو چه بیرحم که دلخوش شده ای با دگری
بندر انزلی94/12/20 ساعت 21.30 منظومه سلمان
چه معنا دارد؟
چه معنا دارد؟
عشقی که نهان است چه معنا دارد؟
انگشت نمای مردمان است چه معنا دارد؟
از چشم و دل ِمستِ می عشق،شرر می بارد
چون ساکت و خاموش زبان است چه معنا دارد؟
شیرین که اسیر دام خسرو گردد
فرهاد اگر ورد زبان است چه معنا دارد؟
دنیا که برای کامرانی دل است
وقتی که بکام دیگران است چه معنا دارد؟
باغ دل ما گرچه گلستان خوشی است
گر بی تو بگویند جنان است چه معنا دارد؟
افسوس به صیدی که شکار دل ما بود
امروز که خوراک سگان است چه معنا دارد؟
ما ساده دل انگار کسی هیچ ازین قصه نداند
وقتی همه جا نقل دهان است چه معنا دارد؟
جمعه 94/12/28 ساعت 11.5
یکشمبه بازار رودسر ( دهه 50)
تقدیم به تمام دوستانی که خاطره های بسیاری از این بازار دارند
یکشمبه بازار رودسر ( دهه 50)
رودسره یکشمبه بازار اوروزان چه خوب بو
شلوغ پولوق همه جا بوکوب بوکوب بو
شهره وسط منبه آبه دور و ور
بساط گوتن دست فروشان سر به سر
لباس فروش ،چکچی فروش لوازم خونه داشت
پیره زنکه یگ عالمه دگ دانه داشت
سنگ پا و روشور و سبزی دانه
یادش بخیر قدیمه چوبی شانه
چوکتره سرشورگل ، گاره مینه پرخاله
گارا دبد خرمیوره و دیدیله و دومباله
چه زرق و برقی داشت اسباب بازی
ردیف نابو عروسک ناز نازی
پلاستیکی توپهای رنگی نابو با بنگوله
آپولویازده ، پیلاستیکی تفنگ و با گولوله
سوبوله دوا ساسه دوا دوای مشته مّمد
دو تومون دوا سازخوریکه نسله کَند
سینما طرف، بساط گوتن سیبزمینی با پیاز
آهنگران بساط گوتن بولو،ماشه، تور و داز
القصه :
بازاره وسط یته سفید لکه داشت
بهمن نامی بو که اوْره دکه داشت
سیمیشکه داشت آجیل با خشکبار
خوب فروشی داشت در او روزگار
گدا بدا زیاد بو روزه بازار
شله احمدهِ داد زا فدین پول ددار
خو کشه بون دو ته عصا بزابو
ایسر اوسر جا و بیجا هیسابو
احمدهِ علیله پول فدین
احمدهِ ذلیله پول فدین
عیال واره پول فدین
زای کوله داره پول فدین
یک طرفم خوجیر آقا هیسا بو
بوقوله خودش بازار نما هیسا بو
دراز عبا سبزه شالو کا تج کولا تبرزین
بولن قد و چارشونه بو مثاله اسبه فرزین
یک عالمه پوله خورده خو جیبه مین صدا دا
جیرا جورا شو خودشه هوا دا
فریاد زا خوجیر آقا بومایا
ای براران بازار نما بومایا
نذری پولانه خو جیبه مین دوگوت
خو دله مینم امری خنده گوت
لنگرو بازار اینشی شمبه و چارشمبه بو
رودسر و کلاچه، یکشمبه و پیشمبه بو
خدا بیامرز همیشه خولبه سر خنده داشت
یاهو گوتو شادیمرا مردمه سر زنده داشت
*******
والقصه:
دیهات جی سیر و پیاز اوردن
مرغانه و اردک و غاز اوردن
جگر فروش آتش مین دومبه و پی تُوادا
کبابدوده مردمه سر هوا دا
دسفروشان از چپ و راست داد زان
کاغذی 5 تومانی همرا خودشه باد زان
مردمه مین حال و هوایی نابو
یکشمبه روزان چه صفایی نابو
دسفروشان عجب فروشی داشتن
شادی مرا جوش و خروشی داشتن
صلات ظهر محصّلان را دوبون
از هر طرف جی هاما دوبون
توماشا چی بازار مین زیاد بو
گرمه سرم بازار یه کم کساد بو
باقر قهوه خونه دی او روز راه نوبو
دوزار نانو، سه قران لوبیاخوردنی، جا نوبو
لزگی آهنگه رادی یو ملته گوشه کر گوت
اوجور شلوغی میانی مشته باقر هونر گوت
سیرابو پس بیرون هامان راضی بون
تماشاچیه ویترین شهبازی بون
یاده مره چیچی کتاب کوی نابو یا که چه جور
عروسک خیمه شب بازی ، مسخ شدگان ، بوف کور
شهبازی هم پیرمرده بالا بلند سفید مو
همیه نا احترام ، با خنده گوت گوفتگو
***************
و ختم القصه:
کفش فروشانه بساط ، پاساژ امیر پور بو
بازاره روزه جی یه خورده دور بو
ماهی فوروشانه ورم سبزی و ماس داشتن
دیهات محصولانه جی تره چی واس داشتن
ماهی نابو بازار مین گوش تا گوش
ماس فروشانم هیسابون دوش به دوش
مشته خانم چادر فیپیته خو کمر نیشته بو
انگشته همرا خالی ماس گولهَ والیشتن دُبو
اخم بوگوته آسمان ابری موسون دپیته
خبر نداره که دوماغه توکه ماس بگیته
یکی داد زا ماهی یکی سبزی یکی گولا ماس
حمامه مونس که گوماتوبون تاس
خوش بحال شوما که مفتی بازار بشین
موزه مونه که دیدن قدیمه آثار بشین
سینمایام خوری یه بازاری داشت
دایما" هم فیلمای تکراری داشت
دوفیلمی نا ایرانی و کابوییه گاوچران
پونزه زاری بلیطه دا دو تومان
مدرسه بو او روز مثاله قفس
سینما نیشتیم تا غروب یک نفس
چن ما یه بار گیر دا ناظم شهابی
مزیه سینمایه بورد حسابی
با این همه چی شادی هایی داشتیم
خودمانیم ، آزادی هایی داشتیم
****************
**************
بندر انزلی 3/10/1394 ساعت 00.30
منظومه سلمان
نگاه
نگاه
نگهم سوی تو و چشم تو سوی دگری است
این چه رازیست که در چشم تو زیبای پریست
دوست دارم که شوم معتکف چشمانت
گر ره خانه نبندی به سیه مژگانت
گردنم را به سر زلف تو زنجیر کنم
ز جفایت همه شب ناله شبگیر کنم
عاشق و رند و گدا بودم و تو مسند شاهم دادی
در حریم حرم خویش نشاندی و پناهم دادی
بنشین در برم و چشم به چشمانم دوز
این دل سوخته ام را تو مسوزان و مسوز
ز من این پند نگهدار چو گنج
دل عشاق سر کوی مرنجان و مرنج
بندر انزلی94/10/06 ساعت 18.30
منظومه سلمان
عزیز و نگار
عزیزطالقانی
گفته بودی عشق ما همچون عزیز است و نگار
چون عزیز طالقانی آمدم دنبال یار
آمدی پیشم ولی دیگر نگارم نیستی
از خمار نرگس مست تو فهمیدم شکارم نیستی
بوی آغوش تو چون نسرین نبود
طعم لبهای شکرخای تو هم شیرین نبود
در پس کوه غرورت مانده ای از راه دور
غمزه و ناز عزیزت را شکستی با غرور
ای نگارم بس کن از شکوه برم شاکی نیا
بشکن این جام غرور و با من خاکی بیا
جمله افلاکی شدند از پاکبازی خاکیان
تا نگردی خاک کی گردی تو از افلاکیان
گفته بودی دیر شد رفته ز دست ما بهار
راست میگویی گذشت از ما دگر بوس و کنار
لیک شاید می توان یادی از آن دیرین نمود
یا بیاد خاطراتی روزهای عمر را شیرین نمود
چه نجوایی عزیز طالقان برگرد و برگرد
چه بازیها که با ما چرخ دون کرد
چرا باید که برگردد عزیز طالقانی
به شهری که تو رفتی و نگار دیگرانی
مگو دیگر عزیز طالقان برگرد وبرگرد
که دوریت مرا خون در جگر کرد
بندر انزلی07/10/1394 ساعت 12.00
منظومه سلمان
بگذر از من
بگذر از من
ز احساس پریشانی خاطر بایست گذر کرد
از وعده و از وسوسه دل باید که حذر کرد
باید که در این دایره تسلیم قضا بود
بر داده و ناداده معبود رضا بود
دیگر چه تفاوت که ز ایام جوانی
شیرین شده یا تلخ دهان زندگانی
در حسرت آن چیز نباشی که نداری
راضی به همان باش که در دایره داری
گفتم که ز من بگذری مردانه تر از من
افسوس که دیدم تویی دیوانه تر از من
عهدم همه این است دگر روز نیایم به سراغت
وای از ظلمت تنهایی و سوسوی چراغت
من ترک تو لولی وش و فتانه نتانم
بگذر ز من و از گذر خویش برانم
از عشق میانداز شرر در دل و جانم
برانم تو چنانکه ره کوی تو ندانم
گفتم که ز من بگذری مردانه تر از من
افسوس که دیدم تویی دیوانه تر از من
منظومه سلمان94/1020
گیسوی پریشان
گیسوی پریشان
مره باور نایه اَ زندگانی
)باورم نمی آید در این زندگانی)
چه زود بوگذشت دوران جوانی
( چه زودگذشت دوران جوانی)
امان از گردش دور و زمانه
( امان از گردش این دور و زمانه)
فینی برفه
می سر دانه
به دانه
(دانه های برف"موهای سفید" روی سرم را ببین)
چی وابوس او نشاط و شور ومستی
(اون نشاط و شور و مستی کجا رفت)
او تلخی ، شیرینی ،
بالا و پستی
(تلخی ها و شیرینی ها و پستی و بلندیها)
به دور باصفای نوجوانی
(در آن دوران باصفای نوجوانی)
که نه در فکر سودی و زیانی
( که در فکر سود و زیان هیچ چیز نیستی)
ایته مویه پریشانه دینی زود عاشقاَبی
(به محض دیدن موهای پریشان دختری عاشق میشوی)
ایته چشمه غزلخوانه، تو ازخود بیخوداَبی
(یا دیدن چشمان غزلخوان دختری ترا ازخود بیخود میکند)
چه زیبا
بو او عهدِ
سادگی یان
( سادگی های آن دوران چقدر زیبا بود)
یه دنیا عاشقی ، دلدادگی یان
(با یک دنیا عاشقی و دلدادگی)
الان اَ روزگار از کرده ناکرده پشیمان
( حالا در این روزگار پشیمان از کارهای کرده و ناکرده)
امان از او غزلخوان چشم وگیسوی پریشان
(مانده درحسرت چشمهای غزلخوان و گیسوان پریشان)
سلمان 20/04/1394
گنجور حافظ (غزل 373)
گنجور حافظ (غزل 373)
خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم
شطح و طامات به بازار خرافات بریم
سوی رندان قلندر به ره آورد سفر
دلق بسطامی و سجاده طامات بریم
تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند
چنگ صبحی به در پیر مناجات بریم
با تو آن عهد که در وادی ایمن بستیم
همچو موسی ارنی گوی به میقات بریم
کوس ناموس تو بر کنگره عرش زنیم
علم عشق تو بر بام سماوات بریم
خاک کوی تو به صحرای قیامت فردا
همه بر فرق سر از بهر مباهات بریم
ور نهد در ره ما خار ملامت زاهد
از گلستانش به زندان مکافات بریم
شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم
قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند
بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم
فتنه می‌بارداز این سقف مقرنس برخیز
تا به میخانه پناه از همه آفات بریم
در بیابان فنا گم شدن آخر تا کی
ره بپرسیم مگر پی به مهمات بریم
حافظ آب رخ خود بر در هر سفله مریز
حاجت آن به که بر قاضی حاجات بریم