می هستی
می هستی
ساقیا جان بفدای آن سبویت
همه رسوایی عالم بفدای تار مویت
همه گشتند روانه سوی مسجد
منم امروز روان بسوی کویت
پارسایان همه مستند ز آواز ملائک
منِ دیوانه ز پیمانه و خمره و سبویت
چو فلق تیغ به دامان شب سیاه بر زد
تو شدی محو و همه مست ز بویت
پرکن این جام دلم از می هستی ساقی
تا سبو بشکنم و مست بیایم سویت
کوله بارم شده سنگین ز گناه
توبه ام ده به زلال آب جویت
روی من زرد شد از دوری تو
که شفای دل عاشق تویی و دیدن رویت
چو بمانم و بمیرم دل بینوایم هر دم
می طپد به لطف حق در آرزویت
1364بندرانزلی
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد