میر مجلس

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد  

دل رمیده ما را انیس و مونس شد  

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت 

 بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد 

 ببوی او دل بیمار عاشقان چو صبا  

فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد 

 بصدر مصطبه ام می نشاند اکنون دوست  

گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد  

طربسرای محبت کنون شود معمور  

که طاق ابروی یار منش مهندس شد  

لب از ترشح می پاک کن برای خدا  

که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد 

 کرشمه تو شرابی به عارفان بنمود

که علم بی خبر افتاد و عقل بی حس شد 

 چو زر عزیز وجودست شعر من آری  

قبول دولتیان کیمیای این مس شد 

 خیال آب خضر بست و جام کیخسرو  

بجرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد 

 زراه میکده یاران عنان بگردانید  

چرا که حافظ از این راه برفت و مفلس شد  

                                                   حافظ علیه الرحمه